Biblia i Marco Polo określali Kaszan jako miejsce, skąd przybyli do Betlejem trzej królowie, a przynajmniej jeden z nich. Miasto założyła w VIII wieku żona kalifa Bagdadu, prosząc nadwornych architektów, aby projekt wykonali ze słomy. Stąd jego nazwa wywodząca się od słów kal szan – rozrzucona słoma. Kaszan był pierwszym irańskim miastem, w którym spotkałam się z tak szczerą serdecznością. Wszyscy mówili mi „Hello”, a jeden chłopak na skuterze krzyknął do mnie „Welcome to city of Kashan”. Kaszan to dawna wielka oaza na szlaku karawan pomiędzy dwoma irańskimi miastami – Kom i Kerman. Leży na skraju Wielkiej Pustyni Słonej i szczyci się tym, że stąd pochodzą najlepsze granaty w Iranie. To spokojne miasto z historyczną zabudową, które poza najważniejszymi turystycznymi atrakcjami właściwie świeci pustkami. Wieloma ulicami spacerowałam tu jako jedyna cudzoziemka. Zabytkowa struktura miasta, zbudowana z suszonej gliny wymieszanej ze słomą, jest stosunkowo dobrze zachowana. Ale dla mnie architektonicznym symbolem Kaszan nie jest tutejszy budulec, a misterne wgłębienia w dachach. Ten motyw znajdziemy wszędzie – zarówno w meczecie, jak i w karawanseraju na bazarze czy w bogatych domach kupieckich. Trudy turysty w Kaszan Szukając hotelu w Kaszan, przeszłam z plecakiem niemal całe miasto, dochodząc do okolic bazaru i Placu Kamal al-Molk. Ale nawet w ścisłym centrum miasta ich nie było. Jednak po raz kolejny miałam szczęście. Przy głównym placu zaczepił mnie mężczyzna po czterdziestce, mówiący po angielsku. Zapytał, czy nie chcę u niego przenocować i pokazał zdjęcie pokoju w swoim smartfonie, który wyglądał na duży i zadbany. Podskórnie czując, że sama niczego lepszego nie znajdę i to może być dobra okazja, zgodziłam się. Szliśmy 15 min, a w tym czasie mój gospodarz wypytywał mnie o różne rzeczy, np. jakie w Polsce są chodniki, jaką mamy temperaturę latem, bo mam bardzo jasną twarz. Uczył mnie też farsi – liczebniki od 0 do 10 powtarzaliśmy aż 3 razy. Na szczęście nie okazał się zboczeńcem ani naciągaczem i dom faktycznie miał. A w nim całe przyziemie do mojej dyspozycji – wielki salon z perskimi dywanami, sypialnię, przedpokój i łazienkę z europejskim kibelkiem oraz papierem toaletowym. Zrobił sobie ze mną selfie, a potem chciał mnie dodatkowo samą sfotografować (czyli jednak trochę zboczeniec ;)). Nie pozwoliłam. Trochę miałam stracha, czy w pokoju nie ma jakichś kamer i nie będzie mnie podglądał, ale po krótkim rekonesansie odrzuciłam tę hipotezę. Co prawda w oknach nie było zasłonek, ale też nikt nie miał możliwości podglądania mnie, bo żadne z okien sąsiadów czy domowników nie wychodziło na moje przyziemie. A przynajmniej taka była moja niewinna nadzieja. Plusem noclegu w irańskim domu było to, że mogłam pooglądać ichnie sprzęty, o markach zupełnie dla mnie nieznanych, bo narodowych. Ze znalezieniem noclegu w Kaszan miał też problem pewien Czech, na którego trafiłam na pustym bazarze. Powiedział, że jest piekielnie wkurzony, a w Kaszan w ogóle mu się nie podoba. Naciągają go w taksówce, naciągają go w hotelach (nie mógł nic znaleźć, więc zgodził się na pokój za milion riali, na dodatek bez łazienki – auć, drogo). Mówił, że ostatni raz tak oskubywali go w Wietnamie Północnym. Miał ten sam problem, co ja – byliśmy turystami, ale nie niemieckimi czy francuskimi, ale w Iranie jednakową miarę przykłada się do wszystkich. By użyć niepoprawnego politycznie porównania – tak jak nie każdy muzułmanin jest terrorystą, tak nie każdy turysta to krezus. Atrakcje Kaszan Centrum turystyczne Kaszan mieści się w okolicy domów kupieckich. Są tu sklepy z pamiątkami i wodą różaną (lokalny hit), biura podróży i kawiarnie. Tak jak do tej pory snułam się bez mapy i trafiałam do różnych dziwnych i nieciekawych miejsc, tak teraz w końcu natknęłam się na innych turystów i mogłam odetchnąć pełną, turystyczną piersią. W biurze podróży zapytałam, co warto zobaczyć w Iranie i jakie miejsca polecają. Kupiłam też pocztówki od razu ze znaczkami, bo do tej pory na urząd pocztowy w Iranie trafiłam tylko raz – w Teheranie. Klientów było tylu, a obsługa tak ślamazarna, że po 10 minutach skapitulowałam, mimo że przez ten czas zdążyłam nauczyć się zdania „Poproszę 3 znaczki do Europy” po persku. Kaszan, choć miasteczkiem jest niewielkim, kryje w sobie wiele ciekawych miejsc i oferuje wiele atrakcji. Zmotoryzowani lub korzystający z taksówek mogą wybrać się do etnicznej wioski Abjane oddalonej od miasta o 70 km, odwiedzić podmiejski Ogród Fin lub stanowisko archeologiczne Tepe Sialk z pozostałościami dwóch mezopotamskich świątyń, tzw. zigguratów. Ci, którzy nie chcą opuszczać Kaszan, też nie będą się nudzić. Poniżej opisuję trzy największe atrakcje w mieście. Bazar z karawanseraj Khan Amin al-Dowleh W czasie wizyty w Iranie widziałam mnóstwo bazarów, ale ten w Kaszan stanowi prawdziwy unikat. Tak jak wiele innych historycznych zabudowań został wzniesiony z gliny pomieszanej ze słomą. Jest czynny wyłącznie rano i popołudniami, ale niektórzy sprzedawcy są na nim cały dzień. Mi akurat pasowało, że trafiłam na porę sjesty, bo tym samym mogłam skupić się na podziwianiu jego architektury. Choć z drugiej strony mało przyjemne było chodzenie pustymi alejkami i kręcenie się po rozmaitych zakamarkach, nie wiedząc, kogo tam spotkam. A natknęłam się na wspomnianego powyżej Czecha, na oko po pięćdziesiątce, który – gdy tylko mnie zobaczył – od razu się odezwał i zapytał, skąd jestem. Po kilku kurtuazyjnych zdaniach i wylaniu swoich żali rozpoczął dziwny monolog o kondycji współczesnej Europy. Stwierdził, że czeka ją wojna i dlatego wyemigrował, że Polacy to wariaci i zrobili w Czechach burdel w 1968 roku (to akurat prawda), że Rosja, jakby chciała, to by nas zmiotła, ale na razie nie chce. Mówił i mówił, a ja tylko pokornie kiwałam głową i zastanawiałam się, czy kiedyś w końcu zaschnie mu w gardle i zamilknie. Potem trafiłam na niego drugi raz, przy domach kupieckich, których opis już za chwilę. Wracając do bazaru – kryją się w nim dwa stare meczety oraz prawdziwe cudo – przepiękny karawanseraj, czyli miejsce postoju dla karawan. Misterność i maestria, z jaką zbudowano jego dach, wzbudzają zachwyt. Do tego okna – o różnych kształtach i wielkości, jakby stanowiące scenografię do jakiegoś bajkowego filmu rodem z „Księgi tysiąca i jednej nocy”. W czasie podróży karawanserajów też widziałam dziesiątki. Ten znajdujący się w Kaszan uważam za najpiękniejszy. Domy kupieckie Domy kupieckie z drugiej połowy XIX wieku to największa atrakcja turystyczna w Kaszan. Nie mają zupełnie wyposażenia, ale są zjawiskowe i ogromne. Wstęp do jednego kosztuje riali, ale za riali można kupić bilet łączony na zwiedzanie trzech. Ja zdecydowałam się na odwiedzenie jedynie domu Tabatabej, niegdyś własności bogatego kupca dywanów. W kasie zostałam zapytana o kraj i myślałam, że to taka typowa ciekawość, skąd jest dany turysta. Ale nie, ta informacja posłużyła do wydrukowania na bilecie powitania po polsku – „Witaj!”. Sam dom cechuje piękna, bogato zdobiona fasada złożona ze szklanej mozaiki oraz kolorowe witraże w drzwiach i oknach. Zbudowano go z podziałem na część zimową i letnią, aby mieszkańcy mogli w komfortowych warunkach spędzać każdą porę roku. Tabatabej ma powierzchnię ponad 4 tys. m2 i 40 pokoi – było co zwiedzać. I prawdę mówiąc, po tej wizycie nie miałam już ochoty na inny dom. Meczet Agha Bozorg Jednym z największych zaskoczeń w Kaszan był dla mnie niezwykle klimatyczny meczet i medresa Agha Bozorg. W czasie podróży po Iranie widziałam naprawdę wiele meczetów, niektóre przepięknie zdobione, ogromne i biletowane. Ale ten skromny, położony w bocznej uliczce meczet stał się jednym z moich ulubionych. Niezwykle fotogeniczny, architektonicznie wysmakowany, z pasmem górskim za plecami. Na turystów czekały tu darmowe książki o islamie w różnych językach: po hiszpańsku, francusku, włosku, a nawet po chińsku. Anglojęzyczne materiały zostały już dawno przywłaszczone i nie było żadnego. Ja zdecydowałam się na „Przewodnik po islamie dla dzieci” w języku francuskim. 1. Ulice Kaszan 2. Słomiano-gliniana zabudowa 3. Mój irański dom 4. Jadąc na południe Iranu, to w Kaszan po raz pierwszy zobaczymy badgiry, czyli wieże wentylacyjne będące dawną formą klimatyzacji. Kwiecień 2017 r.
Z badań archeologicznych przeprowadzonych w jaskiniach Kamarband i Hutu, w pobliżu miasta Behshahr wynika, że obecność człowieka na terenie Mazandaran datuje się na jakieś 9500 lat p.n.e. W przeszłości region Mazandaran był częścią rozległego terytorium znanego w starożytnych tekstach jako „Farashuragar” i „Patiskhavargar”.
Semnan Spis treści 1 Charakterystyka 2 Dojazd Samolotem Koleją Samochodem 3 Komunikacja 4 Warto zobaczyć 5 Najbliższe okolice 6 Praca 7 Nauka 8 Zakupy 9 Gastronomia 10 Festiwale, imprezy 11 Noclegi 12 Kontakt 13 Bezpieczeństwo 14 Informacje turystyczne 15 Wyjazd Semnan Informacje Państwo Iran Region Semnan Ludność 200 000 Nr kierunkowy 0231 Kod pocztowy Strona internetowa Semnan – miasto w północnym Iranie, na północnym skraju Wielkiej Pustyni Słonej u podnóża Elbursu. Charakterystyka[edytuj] Dojazd[edytuj] Samolotem[edytuj] Koleją[edytuj] Samochodem[edytuj] Semnan jest ważnym węzłem drogowym. Znajduje się na trasie Teheran-Meszhed Komunikacja[edytuj] Warto zobaczyć[edytuj] Najbliższe okolice[edytuj] Praca[edytuj] Nauka[edytuj] Zakupy[edytuj] Gastronomia[edytuj] Festiwale, imprezy[edytuj] Noclegi[edytuj] Kontakt[edytuj] Bezpieczeństwo[edytuj] Informacje turystyczne[edytuj] Wyjazd[edytuj] To jest zarys artykułu. Na razie zawiera schemat artykułu i niewiele więcej. Możesz pomóc, uzupełniając artykuł choćby o podstawowe informacje, doprowadzając go do statusu użytecznego.
Artykuł przedstawia przyczyny oraz najważniejsze okoliczności wybuchu rewolucji islamskiej w Iranie, a także prezentuje jej główne założenia oraz postaci przewódców na czele z Ruhollahem Musawim Chomeinim. Część pierwsza dotyczy powstania islamu oraz stosunku tej religii do życia społecznego i politycznego, a także definicji fundamentalizmu islamskiego, którego przykładem
Interaktywna mapa Iranu wraz z opisem i lokalizacją głównych miast, wsi, jezior, rzek, gór oraz innych obiektów geograficznych i turystycznych. Iran na mapie świata. Iran - podstawowe informacjeIran (pers. ايران – Irān), (dawniej znany powszechnie na Zachodzie jako Persja) pełna nazwa: Islamska Republika Iranu (pers. جمهوری اسلامی ايران – Dżomhuri-je Eslāmi-je Irān) – państwo na Bliskim Wschodzie, leżące nad Morzem Kaspijskim, Zatoką Perską i Zatoką Omańską. Regiony, miasta, wsie na mapie Iranu Abadan – miasto w południowo-zachodnim Iranie, przy granicy z Irakiem, położone w północnej części wyspy o tej samej nazwie, leżącej w delcie rzeki Szatt al-Arab. Jeden z ważniejszych na świecie portów naftowych położony 50 km od Zatoki Perskiej oraz ważna rafineria (w latach 70. zaliczana do największych na świecie) połączona pięcioma rurociągami z polami naftowymi na przedpolu gór Zagros, zaopatrująca także sąsiednie porty naftowe Bandar-e Chomejni oraz Chark. Abarkuh – miasto w środkowym Iranie, w ostanie Jazd. W mieście znajduje się meczet piątkowy zbudowany pomiędzy XI a XII wiekiem, przebudowany i odnowiony w XV wieku. Nad budowlą górują charakterystyczne kopuły umieszczone na oktagonalnych tamburach. Wewnątrz mihrab z XV wieku ozdobiony mozaika z ceramiki. Aghadżari, także Aga Dżari, Agha Jari, Aghajari – miasto w Iranie. Położone jest w południowo-zachodniej części kraju, w ostanie Chuzestan, na przedgórzu gór Zagros. Należy do głównych ośrodków wydobywania ropy naftowej w kraju (wydobywa się ją tam od 1938 roku), posiada najbogatsze lądowe złoże naftowe w Iranie. Rurociągi naftowe łączą miasto m. in. z Abadanem, Teheranem, a także wyspą Chark. Ahwaz — miasto w południowo-zachodnim Iranie, port nad rzeką Karun, ośrodek administracyjny ostanu Chuzestan. Około 580 tys. mieszkańców. Miasto zbudowane zostało w III wieku. Swój rozkwit datuje na XX wiek, po odkryciu w okolicy złóż ropy naftowej. Amol – miasto w północnym Iranie, w ostanie Mazandaran, u północnego podnóża gór Elburs. Około 202,5 tys. mieszkańców. Anarak – miasto w Iranie, położone na południowym skraju Wielkiej Pustyni Słonej, w ostanie Isfahan. Liczy ok. 20 tys. mieszkańców (1994). Teren ten jest bogaty w liczne bogactwa naturalne (miedź, węgiel kamienny, ołów, nikiel, antymon, baryt, cynk). Arak – miasto w środkowym Iranie, u podnóża gór Zagros, ośrodek administracyjny ostanu Markazi. Około 511,1 tys. mieszkańców. Ardabil – miasto w Azerbejdżanie Irańskim, stolica ostanu o tej samej nazwie. Ardabil liczy 420 tys. mieszkańców, jest położone na wschód od Tabrizu, w przeszłości słynne ze znakomitych pastwisk, obecnie ważny ośrodek tradycyjnego przemysłu dywanowego (najstarsze dywany z 1542), a także tytoniowego. W marcu 893, miasto zostało nawiedzone przez trzęsienie ziemi, które pochłonęło ponad 150 000 ofiar. Ardabil odegrał ważną rolę historyczną, będąc od pocz. Ardabil – ostan w zachodnim Iranie. Stolicą jest Ardabil. Asadabad – miasto w zachodnim Iranie. Leży w ostanie Hamadan, około 50 km od Bachtaran. Astara – miasto w północnym Iranie w ostanie Gilan, nad Morzem Kaspijskim. W 2006 roku liczyło około 40 tys. mieszkańców. Znajduje się przy granicy z Azerbejdżanem, a po drugiej stronie granicy leży Astara. Azerbejdżan Zachodni – ostan w północno-zachodnim Iranie. Stolicą jest Urmia. powierzchnia: 37 437 km² ludność: 2 873 459 Babol to miasto w północnym Iranie, w ostanie Mazandaran, nad rzeką Babol uchodzącą do Morza Kaspijskiego. Około 115 tys. mieszkańców. Babolsar – miasto w północnym Iranie, w ostanie Mazandaran, położone na wybrzeżu Morza Kaspijskiego, nad rzeką Babol. W 2010 roku miasto liczyło 51 761 mieszkańców. Bandar-e Abbas a. Bandar Abbas – miasto w południowym Iranie, nad cieśniną Ormuz, ośrodek administracyjny ostanu Hormozgan. Około 352,2 tys. mieszkańców. Bandar-e Anzali — miasto w północnym Iranie, w ostanie Gilan, nad Morzem Kaspijskim, na północny zachód od miasta Raszt. Około 113 tys. mieszkańców. Bandar-e Chomejni (do 1979 roku Bandar-e Szahpur) – miasto w południowo-zachodnim Iranie, w ostanie Chuzestan, nad Zatoką Perską. Około 70 tys. mieszkańców w 2003 r. Bandar-e Mahszahr – miasto w południowo-zachodnim Iranie, nad Zatoką Perską. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 110 tys. Bandar-e Torkaman – miasto w północym Iranie, na wschód depresyjnej Niziny Nadkaspijskiej, nad zatoką Gorgan, w ostanie Golestan. Około 33,3 tys. mieszkańców. Bane – miasto w północno-zachodnim Iranie, na terenie irańskiego Kurdystanu. Borudżerd – miasto w zachodnim Iranie, w ostanie Lurestn, w dolinie rzeki Dez. Około 184 tys. mieszkańców. Buszehr – ostan w południowo-zachodnim Iranie nad Zatoką Perską. Stolicą jest Buszehr. powierzchnia: 22 743 km² ludność: 886 267 Buszehr (بوشهر, dawniej również Abu Szahr ابو شهر) – miasto w południowo-zachodnim Iranie, nad Zatoką Perską. Jest stolicą ostanu Buszehr. Liczba mieszkańców w 2005 roku wynosiła ok. 165 tys. Chak Chak (pl. kap, kap) – święta jaskinia w pobliżu miasta Ardakan w prowincji Jazd w centralnym Iranie. Znajduje się nad skalną ścianą, z której rozciąga się widok na bezludny pustynny krajobraz. Chak chak jest sanktuarium wyznawców zoroastryzmu. Wewnątrz płonie stale podtrzymywany święty ogień. Chak chak jest miejscem pielgrzymek dla wyznawców zoroastryzmu z całego świata, ale szczególnie z Iranu, Indii i USA. Każdego roku w dniach 14-18 czerwca przybywają do Chak Chak tysiące ludzi. Chorasan Południowy – ostan w północno-wschodnim Iranie. Stolicą jest Birdżand. Drugim znaczącym miastem jest Ferdous. powierzchnia: 69 555 km² ludność: 636 420 (spis 2006) Chorasan Północny – ostan w północno-wschodnim Iranie. Stolicą jest Bodżnord. powierzchnia: 28 434 km² ludność: 811 572 Chorasan-e Rezawi – prowincja w północno-wschodnim Iranie. Stolicą jest Meszhed. powierzchnia: 144 681 km² ludność: 5 593 079 Chorramabad – miasto w Iranie, stolica ostanu Lorestan. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 293 tys. Chorramszahr – miasto w Iranie, w ostanie Chuzestan, przy ujściu rzeki Karun do rzeki Szatt al-Arab. Szacowana liczba ludności waha się – według różnych źródeł – od (dane 2006) do (dane 2005). Chuzestan – ostan w południowo-zachodnim Iranie nad Zatoką Perską. Stolicą jest Ahwaz. powierzchnia: 64 055 km² ludność: 4 274 979 https://www. xist. org/cntry/iran. aspx Niektóre miasta: Bandar-e Chomejni. Czabahar – miasto portowe w południowo-wschodnim Iranie, w ostanie Sistan i Beludżystan, położone nad Zatoką Omańską. W 2010 roku miasto liczyło 89 549 mieszkańców. Miasto objęte jest strefą wolnocłową. Dezful to miasto w południowo-zachodnim Iranie, w ostanie Chuzestan, nad rzeką Dez, przy Kolei Transirańskiej. Liczy ponad 235 tys. mieszkańców. Ośrodek przemysłu spożywczego i skórzanego. Wyrabia się tam dywany. Eslamshahr – miasto w Iranie, w aglomeracji Teheranu, 324 tys. mieszkańców. Przemysł spożywczy, włókienniczy. Fars – ostan w południowo-zachodnim Iranie. Stolicą jest Sziraz. Od nazwy tego regionu pochodzi dawniejsze określenie całego Iranu – Persja. powierzchnia: 122 608 km² ludność: 4 336 878 Ferdous (Ferdows) – miasto w północno-wschodnim Iranie, w prowincji Chorasan Południowy. Ghuczan (Quchan) – miasto w północno-wschodnim Iranie, w prowincji Chorasan-e Razawi, położone jest około 100 km na północny zachód od miasta Meszhed, niedaleko granicy z Turkmenistanem. Leży nad rzeką Atrek, u podnóża gór Kopet-dag. Ludność: 85,8 tys. (1996). W 1893 miasto zostało poważnie zniszczone przez silne trzęsienie ziemi. Zginęło wówczas około 10 tys. mieszkańców miasta. Gilan – ostan w północno-zachodnim Iranie nad Morzem Kaspijskim. Ośrodkiem administracyjnym jest Reszt. Najważniejszy port to Bandar-e Anzali – miejsce spoczynku 689 polskich cywilów i żołnierzy z Armii Andersa. powierzchnia: 14 042 km² ludność: 2 404 861 Gorgan (pers. گرگان, dawniej Asterābad) – miasto w północnym Iranie, ośrodek administracyjny prowincji Golestan. Położone 37 km od brzegów Morza Kaspijskiego. Zostało założone w czasach Achmenidów, obecną nazwę otrzymało w latach 30. XX wieku. W 2006 roku zamieszkane przez 274'438 ludzi. Hamadan (Hamedan) – miasto w Iranie, położone 400 km na południowy zachód od Teheranu, stolica prowincji (ostanu) o tej samej nazwie. Liczba ludności 550 284 (2005). Niegdyś w tym miejscu znajdowało się miasto Ekbatana – stolica państwa Medów, a później letnia rezydencja władców Persji z dynastii Achemenidów. Zgodnie z tradycją żydowską w Hamadanie znajdują się groby Estery i Mardocheusza. Isfahan – ostan w środkowym Iranie. Stolicą jest Isfahan. Isfahan, historycznie także jako Ispahan, starop. Aspadāna, średniop. Spahān) - trzecie co do wielkości miasto Iranu, położone ok. 340 km na południe od Teheranu. Stolica prowincji o tej samej nazwie. Populacja: ok. 2 mln. Miasto leży w oazie na Wyżynie Irańskiej, u stóp łańcucha górskiego Zagros na wysokości 1590 m Isfahan położony jest na przecięciu szlaków północ-południe oraz wschód-zachód. Temperatury wahają się między 2° a 28 °C. Jasudż – miasto w Iranie, stolica ostanu Kohgiluje wa Bujerahmad. Liczba ludności w 2006 roku wynosiła ok. 96,8 tys. Jazd – miasto w środkowym Iranie, w oazie, u północnego podnóża gór Kuh-e Rud, ośrodek administracyjny ostanu Jazd. Około 505 tys. mieszkańców (2006). Miasto położone jest na styku Wielkiej Pustyni Słonej i Pustyni Lota. Należy do najbardziej suchych zamieszkanych rejonów kraju, ze średnią roczną sumą opadów 60 mm i amplitudą temperatur sięgającą od około 0 st. C w styczniu do blisko 40 st. C w lipcu. Jazd – ostan w środkowym Iranie. Stolicą jest Jazd. powierzchnia: 129 285 km² ludność: 990 818 Karadż, Karaj – miasto w północnym Iranie, w ostanie Teheran, po południowej stronie gór Elburs. Jeden z najszybciej rozwijających się ośrodków gospodarczych kraju. W mieście rozwinęło się rzemiosło oraz przemysł chemiczny, włókienniczy, metalowy oraz spożywczy. Czwarte co do wielkości miasto kraju. Kaszan – miasto w środkowym Iranie, na południe od jeziora Namak, ok. 260 kilometrów na południe od stolicy – Teheranu. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła 216 tys. Na terenie miasta znaleziono ślady osadnictwa ludzkiego sprzed 6000 Wykopaliska Tepe Sialk obejmują najstarszy na świecie ziggurat, datowany na III tysiąclecie Kaszan jest pierwszą dużą oazą na drodze Kom-Kerman, wiodącej wzdłuż największych pustyń Iranu. Kazerun – miasto w Iranie. W 2005 r. miasto to zamieszkiwało 89 013 osób. Miasto jest ośrodkiem handlowy regionu rolniczego. Kazwin, (Qazvīn) to miasto w północnym Iranie, w ostanie Kazwin, u podnóża gór Elburs. Około 370 tys. mieszkańców w 2003 r. Założone w ok. 250 r. przez Szapura I. Kerman – miasto w Iranie, stolica prowincji (ostanu) o tej samej nazwie, położonej w dolinie między górami Kuh-e Rid i Kuh-e Banan. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 425 tys. Kermanszah (dawniej Bachtaran) – ostan w zachodnim Iranie przy granicy z Irakiem, w irańskiej części Kurdystanu. Stolicą jest Kermanszah. powierzchnia: 24 998 km² ludność: 1 879 385https://www. xist. org/cntry/iran. aspx Klimat tego ostanu to podzwrotnikowy kontynentalny, suchy. Głównymi rzekami Kermanszahu są: Ghare, Su oraz Rāvand. Naturalna szata roślinna w tym ostanie tworzy różne zbiorowiska górskich stepów, a w wyższych partiach gór suche lasy oraz zarośla. Kermanszah (przez kilka lat po rewolucji Bachtaran) – miasto w zachodnim Iranie, stolica ostanu Kermanszah. Miasto znajduje się w górach Zagros, na wysokości ok. 1630 m Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 785 tys. Kohgiluje wa Bujerahmad — ostan w południowo-zachodnim Iranie. Stolicą jest Jasudż. powierzchnia: 15 504 km² ludność: 634 299 Kom — ostan w północnym Iranie. Stolicą jest miasto Kom. Utworzony z części ostanu Teheran w 1995 roku. powierzchnia 11 526 km² ludność 1 040 681https://www. xist. org/cntry/iran. aspx Obszar pustynny, klimat suchy. Dwa duże słone jeziora: Howz e Soltan, częściowo Namak. Kom (pers. قم, Qom, Ghom, wymowa w IPA) – miasto w środkowym Iranie, w ostanie Kom, u podnóża gór Kuh-e Rud, na zachód od jeziora Namak. Jest stolicą prowincji Qom. W 2005 miasto miało około 1 042 309 mieszkańców. Kom jest uważane za święte miasto szyitów, celem ich pielgrzymek. W mieście wielki meczet (XI-XII w. , rozbudowany XIX w. ), mauzoleum Fatimy al-Masumy (Bezgrzesznej), siostry ósmego imama Alego ar-Ridy. Kurdystan – ostan w zachodnim Iranie. Stolicą jest Sanandadż. powierzchnia: 29 137 km² ludność: 1 438 543 Lahidżan – miasto położone w północnej części Iranu. Lamerd (Terakmeh, Tarakmeh albo Tarakuma) – miasto w południowej części irańskiego ostanu Fars. Stolica szahrestanu Lamerdu. Liczba ludności to ok. 25 tys. mieszkańców. Zyski zbiera głównie z bogatych złóż ropy, skupionych w strefach: Tabnak, Homa, Szanol oraz Warawi. Ma suchy klimat. W mieście istnieje też lotnisko. Mahabad – miasto w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Zachodni. Liczba mieszkańców w 2006 roku wynosiła ok. 133 tys. Od stycznia do grudnia 1946, Mahabad był stolicą niepodległego państwa kurdyjskiego, zwanego republiką Mahabadzką. Mahan – miejscowość w środkowym Iranie leżąca u podnóży gór Banan. W mieście, ośrodku kultu i celu pielgrzymek islamskiej sekty sufickiej, znajduje się grobowiec jednego z przywódców. Jest to lokalne centrum handlowe i wyrobu dywanów. Maku – miasto w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Wschodni. Liczba mieszkańców w 2006 roku wynosiła 7332. Maku – miasto w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Zachodni. Liczba mieszkańców w 2006 roku wynosiła ok. 41 tys. Marand – miasto w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Wschodni. Liczba mieszkańców w 2006 roku wynosiła ok. 114 tys. Markazi) – ostan w zachodnim Iranie ze stolicą w Arak. W języku perskim nazwa ostanu مرکزی oznacza Centralny. Ostan zajmuje powierzchnię 29 130 km² i liczy 1 349 590 mieszkańców. Dzieli się na 11 powiatów, w skład których wchodzi 18 gmin. Meszhed - miasto w północno-wschodnim Iranie, drugie co do wielkości miasto tego kraju (1887,4 tys. w 1996) i ważny ośrodek akademicki. Jest również jednym z najświętszych miejsc dla szyitów. Położone jest 850 km na wschód od Teheranu i stanowi centrum prowincji Chorasan-e Razawi. Leży w dolinie rzeki Kaszaf niedaleko od granicy z Turkmenistanem. Minab – miasto w południowo-wschodnim Iranie, w ostanie Hormozgan, położone około 80 km na wschód od miasta Bandar-e Abbas. W 2010 roku liczba mieszkańców Minabu wynosiła 60 148. Nadżafabad – miasto w Iranie. W 2006 r. miasto to zamieszkiwało 282 430 osób. W Nadżafabadzie rozwinęła się produkcja rzemieślnicza. W tym mieście znajduje się ważny w regionie ośrodek handlowy. Niszapur (albo Nejszabur) – miasto w północno-wschodnim Iranie, w ostanie Chorasan-e Razawi. Nazwa miasta pochodzi od imienia jego fundatora, szacha z dynastii Sasanidów Szapura I. Miasto było ważnym strategicznym punktem na Szlaku Jedwabnym oraz ośrodkiem wydobywania turkusów. W czasach muzułmańskich było stolicą regionu Chorasan i m. in. dynastii Tahirydów. Podczas inwazji Turków Seldżuckich zostało zdobyte w 1037. Ormuz – wyspa w Iranie, w ostanie Hormozgan, w cieśninie Ormuz. Wyspa ma powierzchnię 33 km², mieszka na niej ok. 3 tys. ludzi. Wydobywa się tam sól kamienną i rudy żelaza. Port lotniczy Isfahan - międzynarodowy port lotniczy położony w Isfahanie, w ostanie Isfahan, w Iranie. Port lotniczy Jazd - port lotniczy położony w Jazd, w ostanie Jazd, w Iranie. Port lotniczy Sanandadż – port lotniczy położony w Sanandadż, w ostanie Kurdystan, w Iranie. Port lotniczy Urmia – port lotniczy położony w mieście Urmia, w Iranie. Ramsar - miasto położone w Iranie, w ostanie Mazandaran, na wybrzeżu Morza Kaspijskiego. W przeszłości znany również jako Sakhtsar. Rdzenni mieszkańcy posługują się językiem gilaki. Miasto jest stolicą powiatu o tej samej nazwie i jest to najdalej na zachód wysunięty powiat. Od północy graniczy z Morzem Kaspijskim, od zachodu z ostanem Gilan, od południa z ostanem Qazvin, a od wschodu z powiatem Tonekabon. Raszt – miasto w północnym Iranie, w pobliżu ujścia rzeki Safidrud do Morza Kaspijskiego, ośrodek administracyjny ostanu Gilan. Około 560,1 tys. mieszkańców. Przemysł jedwabniczy, rzemiosło, uniwersytet. Rudsar (Roudsar) – miasto w Iranie. Znajduje się między Morzem Kaspijskim, a Elbrusem. W pierwszej dekadzie XX wieku teren ten okupowany był przez Rosję. Sabzewar – miasto w północno-wschodnim Iranie, w prowincji Chorasan. W 2005 r. miasto to zamieszkiwało 214 165 osób. W mieście mieści się ośrodek handlowy, rzemiosła tkackiego oraz przemysłu spożywczego. Salmās (Salamas,, także Shahpur, Dīlman i Dīlmagān) − miasto w prowincji Azerbejdżan Zachodni w Iranie. W mieście i jego okolicach miała miejsce tzw. eksterminacja Asyryjczyków w okresie I wojny światowej. Sanandadż to miasto w zachodnim Iranie, w Górach Kurdystańskich, ośrodek administracyjny ostanu Kurdystan. Około 205 tys. mieszkańców. Sari – miasto w północnej części Iranu, ośrodek administracyjny w prowincji (ostanu) Mazandaran. Położone na północ od gór Elburs w pobliżu Morza Kaspijskiego. Powierzchnia miasta: 5,089 km² Liczba mieszkańców: 211 tys. (2003) Semnan – miasto w północnym Iranie, na północnym skraju Wielkiej Pustyni Słonej u podnóża Elbursu. Miasto jest stolicą ostanu Semnan. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 101 tys. Showt – miasto w Iranie, w ostanie Azerbejdżan Zachodni. Liczba mieszkańców w 2006 roku wynosiła 19 756. Sistan i Beludżystan – ostan w południowo-wschodnim Iranie, nad Zatoką Omańską. Stolicą jest Zahedan. powierzchnia: 181 785 km² ludność: 2 405 742 Soltanije, pers. سلطانيه - miasto w Iranie, w ostanie Zandżan. Miasto zostało założone przez Ilchanidów na przełomie XIII i XIV wieku. Wybrali je oni na swoją letnią siedzibę ponieważ Mongołom bardzo odpowiadała obfitość okolicznych pastwisk i panujący w tym rejonie względny chłód podczas lata. Budowę rozpoczął ilchan Argun (1284 - 1291), przy czym mur nowego miasta miał mieć 12 tys. kroków obwodu. Jego syn, Oldżajtu (1304 - 1316), powiększył go do 30 tys. Sziraz - miasto w południowym Iranie u podnóża gór Zagros, ośrodek administracyjny ostanu Fars i dawna stolica Persji. Jest szóstym co do wielkości miastem w kraju i jednym z głównych ośrodków kulturalnych i przemysłowych. Tabas, (طبس) lub Tabas-e-Golshan, pustynne miasto i oaza w Iranie, w prowincji Chorasan-e Razawi. W dniu 16 września 1978 miasto zostało nawiedzone trzęsieniem ziemi o sile szacowanej na 7,5-7,9 stopnia w skali Richtera, w którym śmierć poniosło około 25 000 osób. W pobliżu Tabas, dnia 24 kwietnia 1980 roku, miała miejsce katastrofa amerykańskiego śmigłowca, biorącego udział w próbie uwolnienia zakładników, przetrzymywanych w Ambasadzie Stanów Zjednoczonych w Teheranie. Tebriz (Tebryz, Tabriz) to miasto w północno-zachodnim Iranie, nad rzeką Talche Rud (uchodzi do Jeziora Urmia). Stolica prowincji Azerbejdżan Wschodni. Jest zamieszkane przez 1,4 mln mieszkańców. W mieście rozwinął się przemysł maszynowy, metalowy, włókienniczy, skórzany, chemiczny, drzewny, szklarski oraz spożywczy. Teheran – ostan w północnym Iranie, na przegórzu gór Elburs. Stolicą jest Teheran. powierzchnia: 18 184 km² ludność: 13 413 348 Teheran – stolica i największe miasto Iranu, będące również centrum administracyjnym prowincji o tej samej nazwie. Teheran leży u stóp masywu górskiego Elburs i rozciąga się na wysokości od około 1100 m npm do 1800m npm, zajmując obszar 658 kilometrów kwadratowych. Teheran jest największym miastem Bliskiego Wschodu i liczy 12,2 mln mieszkańców (2012), zaś aglomeracja - 16,1 mln mieszkańców (2012). Urmia – miasto w Iranie, ośrodek administracyjny ostanu Azerbejdżan Zachodni. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 491 tys. Zabol – miasto we wschodnim Iranie, w prowincji Sistan i Beludżystan. Leży tuż przy granicy kraju z Afganistanem i Pakistanem, w pobliżu rzeki Helmand. W mieście na co dzień używa się języka perskiego, znajduje się tam także uniwersytet. W 2006 roku populacja wyniosła osób. Zahedan – miasto w południowo-wschodnim Iranie, w pobliżu granicy z Pakistanem, ośrodek administracyjny ostanu Sistan i Beludżystan. Około 580,1 tys. mieszkańców. Zandżan – miasto w północno-zachodnim Iranie, nad rzeką Zandżan, ośrodek administracyjny ostanu Zandżan. Liczba mieszkańców w 2006 roku wynosiła 377 387. Zandżan – ostan w północno-zachodnim Iranie. Stolicą jest Zandżan. powierzchnia: 21 773 km² ludność: 964 601 Jeziora i rzeki na mapie Iranu Karun – rzeka w południowo-zachodnim Iranie. Długość około 850 km. Źródła w górach Zagros. Uchodzi do Szatt al-Arab i z nią wpada do Zatoki Perskiej. Namak – jezioro w północnym Iranie, położone na zachód od Wielkiej Pustyni Słonej, ok. 120 km na południe od Teheranu i ok. 100 km na wschód od miasta Kom, na wysokości 790 m Powierzchnia jeziora to ok. 3000 km², większość misy jeziornej zajmują słone bagna i pokrywy solne, woda zajmuje powierzchnię tylko ok. 1 km², głębokość maksymalna do 1 m, głębokość średnia ok. 0,45 m. Namak – z języka perskiego – oznacza sól. Góry i łańcuchy górskie na mapie Iranu Demawend – wygasły wulkan w górach Elburs, najwyższy szczyt Iranu, położony około 70 km na północny wschód od Teheranu i ok. 60 km na południe od miasta Amol. Wulkan zbudowany głównie z kwasowych law andezytowych. Duży kąt nachylenia stoków - ok. 30-40°. U podnóża występują licznie wody siarczanowe. Wysokość wulkanu wynosi 5610 m. Starsze pomiary wskazywały na 5671 m, jest to jednak wartość zawyżona. Pierwszego udokumentowanego wejścia na szczyt dokonał Abu Dolaf Kazradżi w 905 r. Taftan – wygasły wulkan we wschodnim Iranie, w Górach Wschodnioirańskich. Ma wysokość 4042 m Zard Kuh – masyw górski w Azji, w zachodnim Iranie, najwyższe wzniesienie gór Zagros, położone w centralnej ich części, wznosi się na 4548 m , jego wybitność to 2443 m. Zard Kuh znajduje się w ostanie Czahar Mahal wa Bachtijari, ok. 50 km na zachód od Isfahanu. Zbudowany z paleozoicznych skał magmowych, dobrze wykształcona piętrowość klimatyczno-roślinna, w najwyższych partiach masywu występują wieczne śniegi i niewielkie lodowce. W pobliżu masywu ma swe źródła rzeka Karun. Inne miejsca na mapie Iranu Chark (Jazīreh-ye Khārk) - niewielka irańska wyspa znajdująca się w północnej części Zatoki Perskiej. Powierzchnia wyspy wynosi 25 km . Na wyspie znajduje się duży terminal naftowy połączony rurociągami z polem naftowym z Aga Dżari (Āghā Jārī) w płd. -zach. części Iranu. W latach 1982–1986 wyspa była miejscem częstych ataków lotniczych podczas wojny iracko-irańskiej. Wyspa pojawia się w grze Delta Force: Helikopter w Ogniu. Czoga Zanbil, w starożytności Dur-Untasz-Napirisza - stolica królestwa Elam, obecnie stanowisko archeologiczne w Iranie około 50 kilometrów od Suzy, wpisane w 1979 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Znajdują się tu pozostałości elamickiego miasta, założonego przez Untasznapirisza w XIII wieku W centralnej części miasta zbudowany był ziggurat o podstawie o wymiarach 105 na 105 metrów. Keszm – wyspa nizinna w Iranie, w Zatoce Perskiej i cieśninie Ormuz. Powierzchnia wyspy wynosi 1200 km², a liczba mieszkańców wynosi ok. 30 tys. Główne miasto to Gheszm. Stadion Azadi – jest stadionem narodowym Iranu, mieszczącym się w stolicy państwa, Teheranie. Powstał on w 1971 roku. Na stadionie swoje mecze rozgrywają drużyny Persepolis Teheran, Esteghlal Teheran, reprezentacja Iranu w piłce nożnej, a także drużyny żeńskiej piłki nożnej. Stadion przeszedł renowacje w latach 2002-2003, jego aktualna pojemność wynosi około 100 000 widzów, przed renowacją na stadionie mogło zasiąść około 120 000 widzów. ×Ta witryna wykorzystuje pliki cookie w celach reklamowych i statystycznych. Akceptuję
Zamach stanu, do którego doszło 19 sierpnia 1953 r. w Teheranie, był brytyjsko-amerykańską tajną operacją wywiadowczą, zaplanowaną i wykonaną przy udziale grupy irańskich rojalistów. Głównym celem rządów Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych było
Download kamienne ruiny starożytnego miasta persepolis w iranie Stock Photo and explore similar images at Adobe Stock.
Hasło krzyżówkowe „góry w północnym Iranie” w leksykonie krzyżówkowym. W naszym internetowym leksykonie definicji krzyżówkowych dla wyrażenia góry w północnym Iranie znajduje się tylko 1 opis do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne znaczenia dla hasła „ góry w
PVokF. zipv2lj2fg.pages.dev/26zipv2lj2fg.pages.dev/77zipv2lj2fg.pages.dev/8zipv2lj2fg.pages.dev/53zipv2lj2fg.pages.dev/24zipv2lj2fg.pages.dev/89zipv2lj2fg.pages.dev/46zipv2lj2fg.pages.dev/2
miasto w północnym iranie
